VÍNGLAS undir VÍNBERJATRÉ, verde que te quiero verde ...

Ég fór í Lorcagarðinn í Granada í seinustu viku, lystigarð sem er veglegur minnisvarði fyrir Federico og hugsaði um þessar línur sem allir Spánverjar þekkja: Verde que te quiero verde, verde viento, verdes ramas.

Núna bý ég í fjallaþorpinu Castil de campos í Córdoba ásamt fjölskyldu minni. Vinnuherbergið mitt er með útsýni yfir gjörvalla sveitina. Við sjáum sólarlagið af veröndinni okkar. Ég vakna oft við sólarupprásina og horfi á falleg fjöll og ólífutré svo langt sem augað eygir. Stundum vaki ég heila nótt og fylgist með því þegar dagurinn byrjar að fæðast bakvið ólífufjöllin og hlusta um leið á hanagal og hundagelt ...

Vínglas undir vínberjatré kostar aðeins 90 cent og ég er búin að komast að því að tóbaksdemóninn alræmdi er af suðrænu bergi brotinn. Með smáflugur á hverjum fingri sitjum við stundum á útsýnishæðinni okkar hér í Castil. Hér eru annars engir ferðamenn nema við sem sporðrennum risarækjum með góðri lyst. Að risarækjum gleyptum pöntum við okkur meira að drekka og í kjölfarið birtist bústinn bareigandi með pattaralega tortilla-bita á diski:)
Hér er endalaust verið að færa okkur tapas. Vino tinto de verano er svalandi í sólinni en hér getur hitinn farið vel yfir 40 stig. Andalúsíubúar kunna að njóta lífsins og stundum er erfitt að fá að borga fyrir krásirnar. Hér vill fólk allt fyrir mann gera, það eru vissulega orð að sönnu og ég velti því fyrir mér hvernig standi á því að allir virðast svo æðrulausir og hamingjusamir hér í sólinni þar sem fátt er við að vera annað en að sitja og spjalla. Kjagandi og brosmildar ömmur knúsa barnabörn meðan fólk á mínu reki siglir um á veröndum og vökvar pelargóníurnar sínar. Allir virðast hafa nógan tíma til að njóta lífsins í þessu kyrrláta þorpi. Er annars að lesa To the lighthouse eftir Virginu Woolf og að hugsa um venjulegan huga á venjulegum degi. Venjulegan huga á degi sem nákvæmlega þessum.

Athugasemdir

[Margrét Lóa Jónsdóttir, 5.7.2007 kl. 11:41]

Hún er víst vandfundin paradísin, hún er stundum hér, stundum þar - en við eigum hana auðvitað líka heima! Frábært að lesa um gæludýrin ykkar Elísabet. Einn daginn ætla ég svo líka að halda garðveislu hér í sveitasælunni. Núna er hitinn kominn yfir 40 stig þannig að ég pára á bókasafninu í Priego de Córdoba. Í svalanum hér inni er mun auðvedara að pára sig inn í nýtt skáldverk- og verða svo auðvitað hugsað heim! Þín:Marlóbird

[Sigríður Ólafsdóttir (IP-tala skráð) 5.7.2007 kl. 23:49]

Sammála Elísabetu, þú ættir endilega að blogga meira frá Andalúsíu. Það er alltaf unaðslegt að lesa um Paradís hvar og hverra sem hún er.

[Ósk Sigurðardóttir, 11.7.2007 kl. 08:49]

Yndislegt að lesa um Andalúsíu og Spán. Var að flytja heim og sé eiginlega hálf eftir því...... njóttu ;)

[Margrét Lóa Jónsdóttir, 16.7.2007 kl. 11:49]

Mikið höfum við verið heppin með veðrið heima, algjör dásemd greinilega. Ég er fegin að hafa flutt núna á einn heitasta stað Spánar í júlí og ágúst amk. þ.e. Córdoba og Sevilla. Fór í dásemdarferð með Siggu vinkonu og tvillingum hennar, Óla og Steina til hinnar algjörlega stórfenglegu RONDA og Cádiz og auðvitað líka til Vejer, máraþorpsins sem við bjuggum í - og þar borðuðum við á marókóskum veitingastað úti í garði undir sítrónutrjám. Er á svo miklu og sígaunalegu flakki að ég GET því miður nánast ekkert bloggað en langar að deila þessum frábæra stað með öðrum (þ.e. Vejer de la frontera, það kemur að því að ég hef meiri tíma og staldra einhversstaðar við) já, sem Sigríður vinkona kallar paradís, meira að segja tvíburarnir hennar eru farnir að tala um himnaríki upp úr þurru sem lýsingu á aðstæðum okkar. HVÍLÍKAR strendur, hvílíkur maaaatur! Við erum sem sagt afar ánægð hérna öllsömul og dætur mínar njóta þess að hafa gesti, rétt eins og við. Gesti að heiman sem erusífellt að kynnast nýjum hliðum á Andalúsíu.